62. Pacyfik i żółwie

09:02. Noc była jednak za gorąca. Pomimo maksymalnie przewiewnego pokoju, który zamiast ścian miał siatki przeciw owadom i materiał rozwieszony był zasłoną od świata, brak wiatru nocą powodował, że spało się jak w gorący dzień. Tylko ciemno było.
Taki jakby lekko niedospany, wstałem w końcu koło ósmej bo już słychać było że świat, sąsiedzi i ośrodek tętni życiem. Aby dojść do siebie, darowałem sobie prysznic, jako człowiek małej wiary, nie wierzyłem w jego moc dobudzenia mnie. Basen natomiast, przemówił do mnie bez sekundy zastanawiania się. Taaaak... To było doskonałe rozwiązanie. Wstać z łóżka i przejść kilkadziesiąt metrów wpadając do przyjemnego, basenu z idealną temperaturą. Nie za ciepła, nie za zimna. Teraz wiem, że dzień się zaczął.
14:43. Woda w pacyfiku cieplutka. Bez zwątpienia i dreszczy, z pełną przyjemnością, zamoczyłem moje cztery litery po wschodniej stronie oceanu spokojnego (cztery litery: uszy ;) ). Spacer wzdłuż plaży, kilka kilometrów do wioski El Cuco, pozwolił całkowicie odreagować od miejskiego zgiełku z ostatnich dni. To była dobra decyzja. Ośrodek Tortuga Verde gdzie się zatrzymałem, jest na ubocu położony z różnymi opcjami noclegów i barem oraz restauracją w cywilizowanych cenach. El Cuco to ledwie cztery ulice, niemniej jednak, sklepików bez liku jak wszędzie. Mnóstwo ludzi, zarówno lokalnych jak i turystów, wyległych na plaży i cieszących się słońcem, przyciągnęło również trochę rozrywki i obwoźnych handlarzy. Nie wszyscy jednak mają wolne. Rybacy o tej porze suszą to co udało im się złowić z rana. Suszenie ryby na słońcu wygląda tu podobnie jak na Sri Lance. Przy takim słońcu, dziwne by było nie korzystać z darmowego sposobu. Na plaży, poza mnóstwem kolorowych muszli, można znaleźć kraby, oraz sporadycznie leźące martwe ryby. Zakładam, że zranione w czasie połowów, zostały wyrzucone przez ocean na brzeg. Nie jest im jednak dane się rozłożyć ani nawet dotrzeć do punktu gdzie powodowałyby nieprzyjemny zapach. Krążące w powietrzu sępy, jak tylko wypatrzą taką przekąskę, zaraz się zaczynają o nią kłócić i któryś wygrywa los na loterii. Reszta łatwo nie udtępuje i próbuje coś z tego uszczknąć również.
23:21. Droga powrotna, wymagała jeszcze więcej zanurzeń w oceanie by schłodzić skórę rozgrzaną słońcem przed którym nie ma schronienia na plaży. Na mecie, w ośrodku, basen mnie wciągnął swą nieco chłodniejszą i słodką wodą. Po ośrodku spacerował Pelikan. Mała zagródka była jego domem. Przedwczoraj wykluło się również 28 żółwi. Niezdarnie, pokracznie wręcz, próbują pływać w swoim akwarium, jednak widać postępy w tych próbach. Zaglądając do nich co jakiś czas, widzę że radzą sobie soraz lepiej. Tom powiedział, że wieczorem będzie uroczyste wypuszczenie ich do oceanu, gdzie ich miejsce. Gdy zaczął zapadać zmrok, zawołał wszystkich, każdy chętny wziął po jednym żółwiku w rękę i wspólnie udaliśmy się na plażę by wraz z odpływem, puścić żółwie w dalszą drogę, na łono natury gdzie ich miejsce. Trzeba było uważać bardzo bo fale powrotne wrzucały je z powrotem na brzeg a zapadający zmrok, wcale nie ułatwiał nam dostrzegania tych maleństw. Pelikan poszedł z nami na plażę i spokojnie przyglądał się temu cyrkowi :) Każdemu żółwiowi życzyliśmy wspólnym okrzykiem szczęśliwej podróży. Pomimo międzynarodowej społeczności, życzenia były po hiszpańsku :) W końcu tutaj się urodziły więc powinny znać ten język :) Pomimo dnia świętego walentego, dzień skończył się równie szybko co wczorajszy. 21:30 było już cicho i głucho. Jedynie ja zostałem na zewnątrz jeszcze, nie nawykły spać o tak barbarzyńsko wczesnej porze. Zważywszy na okoliczności przyrody, wcale mi nie przeszkadza, że mogę się cieszyć i rozkoszować tym otoczeniem w ciszy i spokoju, słuchając fal, przyglądając się nocy w blasku pełnego księżyca.

Komentarze (0)