25. Boże Narodzenie w Dominikanie

14:45. Powstał parę dni przed Wigilią, aby każdy kto będzie na wspólnej wieczerzy, przygotował jakieś danie. Tak aby było kolorowiej na stole. Projekt mi się podobał bo jakże by mógł nie. Tak więc, zacząłem myśleć co by przyrządzić. Okazało się, że nie jest to tak lekkie aby przyrządzić coś. Bez sensu wydawało się, przyrządzanie czegoś lokalnego czy zwykłego co jest wszędzie, co być może ktoś zrobi, więc pomysł aby coś naszego, polskiego, zrobić. No i zacząłem wertować czeluście pamięci swojej a następnie strony internetowe, włącznie z prośbą o podpowiedzi znajomych z wszechobecnego Facebooka. Tak, pomysłów mnóstwo. Tylko jeden szkopół był w tym wszystkim. Lokalna kuchnia, dostępne składniki i oferta mięsna czy warzywna, jest tak inna, że wszystkie projekty zaczęły padać jeden po drugim. Nie mają tego, nie mają tamtego, tego nawet nie znają a tutaj nie roźnie wcale. Mijały godziny i zbliżała się wigilia. W przeddzień, stwierdziłem, że zaraz obudzę się z ręką w nocniku, trzeba cos zdziałać. Poszedłem więc do organizującego wszystko Sam'a, aby się zorientować ile osób będzie, co przyrządzają, może ma jakieś pomysły lub sugestie.
Osób jak się okazało, będzie około dwudziestu. Zgodnie z tym co się dowiedziałem, okazało się, że niektórzy nie robią niczego bo nie każdy ma możliwość zrobienia na tyle aby 20 osób poczęstować a pomijając, że niezły żołądek trzeba mieć aby tyleż rzeczy skosztować i jeszcze się ruszać i mieć jakikolwiek smak :) Okazało się, że osoby które nie robią nic, mogą się dorzucić do prosiaka.
„Że co ?” spytałem, lekko zaskoczony. Sam spojrzał na mnie zdziwiony, że ja jestem zdziwiony. Okazało się, że Dominikańczycy, w przypadku specjalnych okazji jak i od święta, bardzo często i bardzo populatną rzeczą, jest prosiak z rożna.
Jak się okazało, gdy przywieziono w wigilijny poranek prosiaka już nadzianego i nafaszerowanego, gotowego do wrzucenia na ogień, koleś u którego Sam go zamawiał, miał na ten dzień do rozwiezienia, wcześniej zamówionych, 73 takie prosiaki.
Dostrzegam zasadniczą różnicę w tradycjach wigilijnych między Polską a Dominikaną, gdzie w jednym miejscu tradycyjnie się je smażonego karpia a w drugim, świeżo pieczonego nad ogniskiem prosiaka.
Do południa, zwieziono drzewo, przygotowano zadaszone miejsce na ognisko, zmontowano ruszt i około godziny czternastej, prosiak zawisł nad ogniskiem. Kilka kolejnych godzin, ciągłego obracania, smarowania co jakiś czas, pilnowania go jak przystało na gwóźdź wieczoru, przyniosło oczekiwany efekt. Kolacja na godzinę dziewiętnastą umówiona, przy różnych rodzajach sałatek, przegryzek i dań, rozpoczęła się od urzekającego zapachu prosiaka. Cały prosiak, dość szybko został przez mistrza maczety, poporcjowany i obdzielono nim i różnymi jego częściami, wszystkich gości. Choć miałem wrażenie, że parę godzin to za mało aby przyrządzić prosiaka, okazało się, że chyba nie da się tego lepiej przyrządzić. Co miało być soczyste, było. Co miało być chrupiące, było. Co miało być rarytasem, było. Wiedzieli co czynią, wszak to ich tradycyjne danie, trudno nie wiedzieć jak je przyrządzić.
Grono mieszane i mocno międzynarodowe, jedząc, rozmawiając i się śmiejąc, widać było, że bawiło się przednie i każdy uznał wieczór za bardzo udany. Poza lokalnymi paroma osobami, byli oczywiście amerykanie i kanadyjczycy. Trafiły się też osoby z Meksyku, Ukrainy, Kirgistanu, Niemiec, Francji. Jeśli byli inni reprezentanci, to mogłem niezarejestrować obywatelstw. Wszak kto by się przejmował z jakiego jesteśmy kraju...
Ot i tak minął wigilijny, bezśnieżny, wieczór. Dziś pełen relaksu i nieróbstwa, słoneczny, gorący dzień.

Komentarze (0)